Geplaatst op zaterdag 24 april 2004 @ 19:08 , 309 keer bekeken
WIE is Il Fasolo? Achter het Italiaanse pseudoniem van de ,,de boon'' schuilen wellicht meerdere componisten uit het zeventiende-eeuwse Italië. Zeker is dat de partituren, die pas in 1991 opdoken, een sappige verzameling carnavalsliederen bevatten.
Le Poême Harmonique wijdde er in 2001 als eerste een cd aan. De levendige stemming van die opname werd donderdag 22 april tijdens de concertversie nog vele malen uitvergroot.
Het ensemble taste de grenzen af tussen feestelijke volksmuziek uit Rome en Napels en de eerste dramatische stappen van de Venetiaanse opera. Die verschillende registers liepen met deze Franse musici als vanzelf in elkaar over.
De sopraan Claire Lefilliâtre voelde zich goed in haar vel met de aria's uit verloren gegane opera's.
,,Chi non sa com' amor come fortuna'' deed denken aan de dramatische kracht van Monteverdi, en ze slaagde er ook in om in die lang uitgesponnen aria de spanningsboog aan te houden.
De mallotige stemming bereikte een nieuwe climax in het carnavalslied van de drie kreupelen en een Bacchuslied.
Vooral de mannelijke zangers wisten de dubbele bodems van de liederen subtiel over te brengen. Dankzij de handgebaren die het zingen begeleidden, gaven ze passend vorm aan de mengeling van serieux en parodie.
De gebaren dienden bij deze sappige teksten als een alternatieve ondertiteling. Met authenticiteit hadden die bewegingen weinig van doen, maar het verhoogde de spektakelwaarde van de eenvoudige liederen aanzienlijk. Ze gaven een erg Franse en elegante touch aan de voorstelling. Echt volks werd het nooit, onderhoudend des te meer.
Druk in de weer met de choreografie van Cécile Roussat, ging het er vocaal wel eens wat slordiger aan toe. Solo stonden de solisten wel hun mannetje, maar in de ensembles ging de dictie vaak verloren. De voorstelling boeide dan ook vooral door zijn gezellige ambiance.
Vincent Dumestre, de leider van het ensemble en een van de nieuwere wonderboys van de Franse barokscene, stelde zich discreet op. Hij viel enkel op met zijn beweeglijke en fantasierijke begeleidingen op de barokgitaar. Lichtvoetige virtuositeit zonder pretentie, net als heel de voorstelling.
,,Il Fasolo, van Carnavalsliederen tot de opera van Venetië'', door Le Poême Harmonique o.l.v. Vincent Dumestre. Gezien op 22 april in het Conservatorium van Brussel in het kader van De Barokke Lente Van de Zavel.
24/04/2004 Véronique Rubens
©Copyright De Standaard
bron: www.standaard.be