Mededogen is een woord dat in je opkomt bij het luisteren naar deze laatste nieuwe van Graindelavoix. Het begin alleen al: een Salve Regina vol overgave en breekbare menselijkheid, rauwe schoonheid en goddelijk ontzag. Het lijkt wel alsof Graindelavoix bij elke nieuwe opname organischer, vrijer en overtuigender klinkt. Alsof elke stem in deze groep zijn plek gevonden heeft, van waaruit het spel van schuren en versmelten op z’n allerbest klinkt. Deze keer putten Björn Schmelzer en zijn zangers uit de rijkelijke Engelse polyfonie van rond 1500. Maria staat centraal in een poging om zich los te zingen uit het patriarchale web waarin ze ­gevangen zit. Wat opvalt is de enorme artistieke vrijheid die Schmelzer weet te vinden in het schijnbaar strakke stramien van deze composities. Stemmen krijgen vleugels, en de verbeelding ook. God in je koptelefoon – zelfs als hij niet bestaat. Of beter nog: Maria.