Zestien jaar geleden sloeg de cd 'Nova Metamorfosi' van Le Poème Harmonique, met improvisaties op Italiaanse faux-bourdons, in als een bom in de wereld van de oude muziek. Nu komt er eindelijk een vervolg op dat succes. Vincent Dumestre graaft daarvoor in het repertoire van de Napolitaanse laude: religieuze, niet-liturgische gezangen die vanaf de middeleeuwen populair waren. Op de nieuwe cd zijn de kwalificaties 'betoverend, verrassend, tegendraads, spectaculair' van toepassing. En er komen, al luisterend, nog veel meer woorden in je op. Zoals ‘bloedmooi’ bijvoorbeeld, of ‘weergaloos’. Alles op deze fantastisch geprogrammeerde cd ademt zorgvuldigheid en ultiem ontzag voor de onderhavige muziek. Neem alleen die titel al: ‘Anamorfosi’. Dat laat zich nog het best vertalen als ‘drogbeelden’. Met dien verstande dat we hier eerder kunnen spreken van ‘drogklanken’. Dumestre heeft werken gezocht waarvan de muziek eerder bekend was als wereldlijk, maar die ten tijde van de contrareformatie werd hergebruikt voor geestelijk doeleinden. De cd opent met een werkelijk geniale uitvoering van Allegri’s beroemde ‘Miserere’. De zangers van Le Poème Harmonique leven zich uit in opera-achtige versieringen en improvisaties zoals je die nog nooit in dit werk hoorde. Niemand weet meer precies weet hoe dit ‘geheimzinnige’ werk uit 1639 in de Sixtijnse Kapel werd uitgevoerd, maar dat er een grote mate van vrijheid was, daar is men het over eens. Dumestre gaat de uitdaging gedurfd aan, met her en der glissandi en dissonanten die het oor pijnigen. Verder prachtige wereldlijke muziek van Rossi, Mazzocchi en Monteverdi door anderen op geestelijke teksten gezet, en daardoor totaal van karakter veranderd. Echt een programma dat je de oren doet openen. En wat een geweldige zangers (bron: Trouw) - Diapason d'or december 2019.