Musica Antiqua

Philippe Jaroussky heeft voor z'n derde toegift de stembanden nog niet geplooid, of tijdens het instrumentale intro ruist de herkenning door de Grote Zaal van het Concertgebouw. Ombra mai fu, toch nog! Op de peinzende tonen van Georg Friedrich Händel prijst koning Xerxes de schaduw van zijn geliefde plataan. Ooit was dit het openingstafereel van een barokopera, tegenwoordig vormt de aria het scherm waarop iedereen zijn eigen melancholie mag projecteren.

Philippe Jaroussky (34), de Franse countertenor met een postuur zo slank en soepel als zijn stem, plant de voeten stevig op het podium. Zijn begintoon straalt zachter dan zacht, neemt traploos in intensiteit toe, en vloeit pas na een seconde of tien bevrijdend uit in toon nummer twee.

Met zulke hoogstandjes mochten ze graag pronken, de castraten voor wie Händel zijn aria's op vrouwenhoogte noteerde. Senesino, Carestini en andere gemutileerde sterren: samen met het blakend begeleidende Freiburger Barockorchester plukte Philippe Jaroussky een tuiltje van de op hun lijf geschreven noten bij elkaar.

Hij is de nieuwe knuffelcounter, de erfgenaam van publiekslievelingen als Michael Chance en Andreas Scholl. Jaroussky belichaamt de voortgaande ontwikkeling van zijn stemvak: de hoge mannenzang wordt almaar leniger, smijdiger en stratosferischer. Bovendien is hij in al z'n androgyne uitstraling een leuke knul om te zien.

De Fransman is sterk in z'n timing en presteert technisch nagenoeg volmaakt. Vlinderend door Händel speelt hij geraffineerd zijn specialiteit uit: het orkest zwijgt, Jaroussky zingt een schuchtere arabesk, waarna hij de muziek met zilveren herfstdraden weer op gang trekt.

Neemt niet weg dat zijn niet al te volumineuze stem op rij 13 beter doorkomt dan op het frontbalkon. Dat verstaanbaarheid zo te horen geen prioriteit heeft. En dat Jaroussky de jaloerse, giftige en chagrijnige sentimenten van Händels vulkanische operamuziek stelselmatig verdonkeremaant.

Zo is het toch weer het oude liedje: er lopen maar weinig countertenoren rond die de vermoede kracht en kleur van de uitgestorven castratenstem kunnen leveren.

Aria's van Händel. Philippe Jaroussky (countertenor), Freiburger Barockorchester o.l.v. Petra Müllejans. Amsterdam, Concertgebouw, 19/2.

Bron: de Volkskrant, 21 februari 2012